En de eerste pasjes naar lopen zijn weer gezet.......................

Dan neem je je voor om de blog bij te gaan houden maar op een of andere manier is de dag weer om en heb ik het gevoel dat ik echt nergens aan toe kom.........ach ja probeer ik dan maar te denken Het komt vanzelf allemaal goed!!! Nu met een lekker bakje nootjes en een Jillz Red dan toch maar even de blog maken..........want we hebben best leuk nieuws tussen al het verdriet door......

Even terug naar waar ik gebleven was.........prothese aan laten meten. Daar kom ik zo op terug.  Er is iemand geweest om de rolstoel aan de te passen met een stompsteun. Even tussen oplossing zodat de stomp recht kan liggen in de rolstoel. Volgende week komen ze de echte aanpassing leveren, blij met Meyra dat ze mee denken en een snelle service hebben!!!
Ook weer lekker naar de Fysio geweest, oefenen oefenen . Die week hebben we in overleg met de pijnpoli besloten om alle pillen af te bouwen en te kijken hoe ze daar op reageert. Nou ze is veel meer bij de positieve maar het verdriet is absoluut niet weg, helaas. Zodra er afleiding is gaat het goed maar als ze even tot zich zelf komt.........dan is het verdriet er weer. Het overvalt haar echt zeg maar!! Ze probeert het te negeren maar dat lukt nog niet. Het antwoord hierop is laat het er maar uit komen, ze wordt bijna 11 jaar en al bijna 11 jaar gebeurt er iedere keer iets en wordt ze teleur gesteld. Het zij met operaties, niet kunnen lopen, niet mee kunnen doen. Ze moet het verwerken en vertrouwen gaan krijgen..............Nou ik kan jullie zeggen dat het langzaam aan steeds beter gaat. Ze slaapt weer in haar eigen bed, de ene dag is het verdriet groter dan de andere keer maar het gaat steeds langer goed. Ze gaat al bijna 2 weken halve dagen naar school, ze vindt dat echt heel leuk en daarna is ze gesloopt en moet ze bijkomen. Positief ja toch!!!!

Voor woensdag 11 maart hadden we concert kaartjes voor Violetta in Ahoy, ( al in september gekocht) kleine uitdaging wat we hadden kaartjes voor de 1e ring!!! We zouden met Marianne en Mandy gaan, helaas was Mandy ziek en kon ze niet mee. Dat was een flinke teleurstelling voor onze dames. Tess ( vriendin/buurmeisje) en Sabine zijn toen meegegaan. We zijn wel richting de 1e ring gegaan maar daar zijn we niet aangekomen haha!!! We zijn door de beveiliging naar de rolstoelplaatsen gebracht...........ondanks dat we daar geen kaartje voor hadden mochten we daar toch plaats nemen, prima geregeld. Even overviel het haar allemaal maar ze herstelde goed en heeft GENOTEN!!!!! Heerlijk en emotioneel om te zien, de dag daarna was ze helemaal gesloopt, ach!!!!

Verder wandelen we heel veel, heerlijk in de buitenlucht!!! Onze Doerak, ja wat zal ik daar op zeggen die hond (ondanks dat die soms flink eigenwijs is) geeft haar zoveel steun, kracht en troost!!!!

Dinsdag 17 maart zijn we naar Revalidatie centrum Rijndam geweest en daar heeft Lizzy met haar nwe prothese weer de eerste stapjes gezet, WAUW!!!!!Ik kan jullie zeggen het was een tranen trekker!!!!
We moesten even wennen aan de prothese, heel anders dan we gewend waren ( logisch)maar wat gaaf om te zien zeg!!! In de loopbrug. Het deed heel zeer zei ze maar wilde niet opgeven ( het is en blijft een doorzetter) Super gaaf!!! Die dag erna bij de Fysio weer gelopen maar dan met haar krukken. Ze mag de stomp nog niet te veel belasten en daarom voorlopig of in de loopburg of met de krukken. Nu oefent ze al twee dagen bij ons zelf met haar krukken. Vandaag kon ze al 2 keer de kamer op en neer lopen, TROTS!!!!!!
De prothese is een heel ander systeem dan we gewend waren. Deze maakt zich vast aan de liner middels een schroef en 13 keer een klik..........Door het vocht wat nog in de stomp zit gaat het aantrekken niet vanzelf en zeker niet pijnloos helaas.
Vandaag zijn we samen naar dorp geweest om nwe schoenen te kopen en natuurlijk een broodje eten. Super gave gympen gekocht. Prothese mee want ja die moest ook in de gymp. Raar met passen als je je prothese niet aan hebt maar het is gelukt. Ze was kapot en onze shopping girl wilde lekker naar huis. Eerst lekker op de bank en toen nog even buiten gewandeld in de rolstoel.
Het zijn allemaal positieve stappen voorwaarts, heerlijk!!!

Afgelopen woensdag was de loop voor water waar haar klas ook aan mee deed. Een sponsorloop van 6 km rond het meer. En ja daar wilde Lizzy natuurlijk ook graag aan mee doen. Gauw nog even wat geld verzameld. Lizzy in de rolstoel en mama erachter. Ze was werkelijk waar blauw van de kou van het stil zitten maar goed ze heeft het gehaald en mama natuurlijk ook!!!

Aankomende week komen ze de rolstoel verder in orde maken met de stompsteun, weer naar het revalidatiecentrum om te lopen en te kijken hoe de prothese in de schoen staat en zwemmen met de Bosk, Op een ander been gezet. Kortom het blijft druk en rommelig, maar zoals we altijd blijven zeggen, Alles komt goed!!! Stel je voor zeg dat je eens met een boek op de bank kan gaan zitten....ook die tijd komt vast wel weer keer.Verder blijven we lekker oefenen met lopen en de andere oefeningen natuurlijk voor allebei haar knieen.

Prettig weekend allemaal!!!!

De nieuwe prothese

Spannend!!!!

Dit spreekt voor zich!!!!

Violetta!!!! 

We zijn alweer een poosje onderweg....................

Ik wilde gisteren de blog bijwerken maar daar kwam het even niet van, helaas.

We gaan even terug naar vorige week. We hebben zo'n prachtig afbouwschema voor de pillen gemaakt en wat gebeurt er dan......het gaat niet zoals we het hadden bedacht. De stomp ziet er echt prachtig uit, de korstjes van de hechtingen laten zelf los. Maar het afbouwen van die pillen.........Ze kan op een of andere manier niet zonder die tramadol. Niet slapen, in haar buurt blijven, aandacht zowel overdag als in de nacht!!!!!!!! Het was echt heel heftig. Stom gezegd heb ik hier meer moeite mee op dit moment dat met zwiep. Zondag hebben we besloten om die laatste er dan ook maar gelijk af te halen anders blijven we er mee zitten. Nou moet ik zeggen dat het gister nog niet veel was maar vandaag..........ik zeg niet veel maar Lizzy is voor de helft weer haar zelf en daar zijn we echt heel blij mee. Nu maar hopen dat het zo blijft gaan..........we hebben nog wat emmers met geduld gevuld..........

Gisteren zijn we naar Edwin geweest bij het revalidatiecentrum om te kijken wat zij ervan vonden en hoe we nu verder gaan. De hele heen reis heeft ze gehuild, handig als je alleen met haar bent en je handen aan je stuur moet houden. Maar het ging goed hoor.....daar aangekomen even wat gedronken en de pillen genomen. ( nog 14 af te bouwen na vandaag)
Edwin en de dienst doende revalidatie arts vonden de stomp er ook mooi uitzien. Ze mochten er van Lizzy ook aankomen en testjes mee doen. Alles was goed. We moeten alleen een stompsteun voor de rolstoel zodat de stomp wat vaker recht ligt i.p.v. gebogen. Dat is ons ook goed uitgelegd want als je hem gebogen houdt de hele tijd wil die soms niet meer recht.........en dat is niet handig voor de prothese en zeker als je nog zo jong bent en er de rest van je leven mee moet doen.....GROOT PUNT VAN AANDACHT!!!!
Toen heeft Edwin besloten om alles toch maar gelijk in werking te zetten en een proef pas te doen en een liner erom heen. Dat deed ZEER maar ze heeft het toch gedaan, die kanjer!!! Ze begon met een traan aan het traject en na het gipsen had ze weer haar oude vertrouwde glimlach!!! ( niet voor lang helaas maar we hebben hem gezien). De gipsen mal voor de prothese is gemaakt en haar voet is opgemeten. Nu gaan ze de juiste maat liner bestellen, een goeie dynamisch voet zoeken en een mall voor haar been ontwerpen. Het wordt anders dat we gewend zijn maar hebben er alle vertrouwen in. Het vocht in zwiep is wel een puntje van aandacht en daar houden ze ook rekening mee met bestellen. Maar als we erop moeten wachten tot het vocht weg zijn we nog wel even wachten.................
Hieronder komen de foto's van het aanmeten.

Iemand zei mij zondag ik wil wel een foto van jou op de blog met je medaille van de 20 van Alphen. Nou die komt er niet haha. Ik heb het wel gehaald maar het ging niet vanzelf, na wat drama nachten achter de rug te hebben gehad was ik niet echt top fit zeg maar. Mij mooiste moment was dat Lizzy bij Polle op het balkon naar ons stond te zwaaien, dat was voor mij een tranen trekker en gaf gelijk kracht om niet op te geven en door te gaan. Toen we eenmaal thuis waren en Lizzy haar verdrietige momenten weer had vergeet je heel snel wat je zelf hebt gedaan die dag en ben je er weer om haar te steunen. Toen ik maandag uit bed kwam wist ik het weer, o ja ik had die 5 km gelopen en wat heb ik spieren waar ik niets vanaf weet............SPIERPIJN!!!!

Wij gaan er weer voor van de week, morgen Fysio, vandaag weer een andere pil vermindert en dit even 4 dagen volhouden en dan mag er weer 1 af. We gaan duimen dat ze zich prettiger blijft voelen en het verdrietige gevoel verder naar de achtergrond gaat!!!!

Ik hoop dat ze deze lach weer snel de hele dag mag laten zien aan iedereen!!!!