We gaan even terug naar vorige week. We hebben zo'n prachtig afbouwschema voor de pillen gemaakt en wat gebeurt er dan......het gaat niet zoals we het hadden bedacht. De stomp ziet er echt prachtig uit, de korstjes van de hechtingen laten zelf los. Maar het afbouwen van die pillen.........Ze kan op een of andere manier niet zonder die tramadol. Niet slapen, in haar buurt blijven, aandacht zowel overdag als in de nacht!!!!!!!! Het was echt heel heftig. Stom gezegd heb ik hier meer moeite mee op dit moment dat met zwiep. Zondag hebben we besloten om die laatste er dan ook maar gelijk af te halen anders blijven we er mee zitten. Nou moet ik zeggen dat het gister nog niet veel was maar vandaag..........ik zeg niet veel maar Lizzy is voor de helft weer haar zelf en daar zijn we echt heel blij mee. Nu maar hopen dat het zo blijft gaan..........we hebben nog wat emmers met geduld gevuld..........
Gisteren zijn we naar Edwin geweest bij het revalidatiecentrum om te kijken wat zij ervan vonden en hoe we nu verder gaan. De hele heen reis heeft ze gehuild, handig als je alleen met haar bent en je handen aan je stuur moet houden. Maar het ging goed hoor.....daar aangekomen even wat gedronken en de pillen genomen. ( nog 14 af te bouwen na vandaag)
Edwin en de dienst doende revalidatie arts vonden de stomp er ook mooi uitzien. Ze mochten er van Lizzy ook aankomen en testjes mee doen. Alles was goed. We moeten alleen een stompsteun voor de rolstoel zodat de stomp wat vaker recht ligt i.p.v. gebogen. Dat is ons ook goed uitgelegd want als je hem gebogen houdt de hele tijd wil die soms niet meer recht.........en dat is niet handig voor de prothese en zeker als je nog zo jong bent en er de rest van je leven mee moet doen.....GROOT PUNT VAN AANDACHT!!!!
Toen heeft Edwin besloten om alles toch maar gelijk in werking te zetten en een proef pas te doen en een liner erom heen. Dat deed ZEER maar ze heeft het toch gedaan, die kanjer!!! Ze begon met een traan aan het traject en na het gipsen had ze weer haar oude vertrouwde glimlach!!! ( niet voor lang helaas maar we hebben hem gezien). De gipsen mal voor de prothese is gemaakt en haar voet is opgemeten. Nu gaan ze de juiste maat liner bestellen, een goeie dynamisch voet zoeken en een mall voor haar been ontwerpen. Het wordt anders dat we gewend zijn maar hebben er alle vertrouwen in. Het vocht in zwiep is wel een puntje van aandacht en daar houden ze ook rekening mee met bestellen. Maar als we erop moeten wachten tot het vocht weg zijn we nog wel even wachten.................
Hieronder komen de foto's van het aanmeten.
Iemand zei mij zondag ik wil wel een foto van jou op de blog met je medaille van de 20 van Alphen. Nou die komt er niet haha. Ik heb het wel gehaald maar het ging niet vanzelf, na wat drama nachten achter de rug te hebben gehad was ik niet echt top fit zeg maar. Mij mooiste moment was dat Lizzy bij Polle op het balkon naar ons stond te zwaaien, dat was voor mij een tranen trekker en gaf gelijk kracht om niet op te geven en door te gaan. Toen we eenmaal thuis waren en Lizzy haar verdrietige momenten weer had vergeet je heel snel wat je zelf hebt gedaan die dag en ben je er weer om haar te steunen. Toen ik maandag uit bed kwam wist ik het weer, o ja ik had die 5 km gelopen en wat heb ik spieren waar ik niets vanaf weet............SPIERPIJN!!!!
Wij gaan er weer voor van de week, morgen Fysio, vandaag weer een andere pil vermindert en dit even 4 dagen volhouden en dan mag er weer 1 af. We gaan duimen dat ze zich prettiger blijft voelen en het verdrietige gevoel verder naar de achtergrond gaat!!!!
Ik hoop dat ze deze lach weer snel de hele dag mag laten zien aan iedereen!!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten